Walibi viert zoals elk jaar het geval is hevig Halloween, het is dan ook het park dat hiermee gestart is in België.
Ze adverteren dit jaar met de opvallende slogan van “het grootste Halloween-event van België”, maar was dit ook het geval dit jaar?
Mijn verwachtingen lagen dus ook hoog voor het pretpark, vooral omdat ze dit jaar uitpakken met een nieuw spookhuis, The Forgotten, en vernieuwingen in het spookhuis The Curse of Amun. Ik was dus benieuwd of Walibi, zoals ze beweren, het grootste Halloween-event neerzet in België of dat die eer toch wel naar Bobbejaanland gaat…
Nieuwigheden
Nieuw in het park dit jaar zijn het spookhuis The Forgotten, een nieuwe park-show The Freaks en vernieuwingen bij het spookhuis The Curse of Amun.
Alle spookhuizen waren nieuw in het park voor me, dus we hadden een druk programma voor de boeg!
Scare zones
Psycho circus
Voor we in de spookhuizen duiken, wil ik het even over de scare-zones hebben: deze zien er namelijk stuk voor stuk goed uit. Mijn favoriete zone was Psycho Circus, waar vooral later op de avond de belichting enorm goed was, die op het geluid geprogrammeerd was.
Bij geluidseffecten of de soundtrack ging de belichting mooi mee wat een leuk effect gaf.
Minder aan deze zone vond ik dat deze wel heel erg baadde in het licht en de tent die in het midden van de zone staat. Deze bevatte kooien en het leek alsof hier iets mee ging gebeuren maar de hele avond lang gebeurde er helemaal niets mee: uiteindelijk werd het duidelijk dat dat gewoon de break-room was van de artiesten. Deze stond wel pal in het midden van een van de drukste paden van het park, waardoor het soms echt wel een gedoe was om door de scare-zone heen te geraken.
Iets anders wat mij persoonlijk ook irriteerde, was het gebruik van Times New Roman – ik associeer dat nu niet echt met psycho’s of een circus – maar mogelijk vindt alleen een psycho dat mooi…
Oordeel: 🎃🎃🎃
Rebellion Land
Een andere scarezone, gelegen net aan het einde van Psycho Circus, was Rebellion Land. Deze zag er heel leuk uit, met torenhoge (16 meter heb ik mij laten vertellen) vlammen en een mooie stuntshow. Echter was het daar met momenten zeer druk. Zeker wanneer het extra entertainment in de zone actief was en omdat het spookhuis The Forgotten hier in uit kwam, was er altijd een vrij grote uitstroom uit Rebellion Land, wat rechtstreeks uitkwam op het hoofdpad wat naar Pyscho Circus ging en het pad naar Pulsar… ik moet er geen tekeningen bij maken hoe druk het op dat stuk kon zijn.
De zone Rebellion Land is echter heel erg leuk gedaan en dit smaakt naar meer! Er is wel geen zitplaats, een beetje zitplek zou welkom zijn in de zone.
Oordeel: 🎃🎃🎃🎃
Last Shelter
Tenslotte komen we aan de laatste scare zone waar ik het ga over hebben, Last Shelter. Deze zone bevindt zich waar de botsauto’s zich bevinden, die met Halloween al jaren omgebouwd worden tot een spookhuis. Het plein ervoor, en de facade van het spookhuis, vormen The Last Stand. Dit was an sich een mooie zone, maar zit weer op het hoofdpad van het park en werd heel erg druk. Decoratief was dit heel mooi uitgewerkt en liep dit door naar de wachtrij van The Forgotten (wat echter niets te maken had met de scare zone).
Mijn favoriete onderdeel van de zone was de wachttoren in het midden. Echter vond ik deze scare-zone wel zeer klein en heel erg druk. Vooral doordat een groot deel van de ruimte in gebruik is voor de wachtrij van The Forgotten (of de weg ernaar), voelt deze zone enorm klein aan.
Oordeel: 🎃🎃🎃
Scarezones, throughput en locaties
Zoals je al kon lezen, was het vooral heel erg druk in de scare zones, wat de sfeer in de zones geen deugd deed: de acteurs hadden moeite om interactie aan te gaan met mensen, of moesten door een mensenmassa doorlopen en hopen om iets te kunnen bereiken.
De scarezones zijn ook grotendeels onvermijdbaar: wil je iets bereiken moet je ofwel door de scare-zones heen gaan, ofwel moet je een gigantische omweg doen. Zeker door de drukte zorgde dat met momenten voor enorme opstoppingen en grote files. Ik heb het gevoel dat een zone zoals Psycho Circus beter tot zijn recht had gekomen op een plek zoals het pad naast Pulsar, waar nu helemaal niets was, en waardoor er iets minder scarezones op mekaar geplakt zouden zijn op een heel korte afstand van mekaar.
Dat zorgt er ook voor dat andere delen van het park doods aanvoelen – natuurlijk komt dit doordat aan de andere kant van het park, de buren te dichtbij zijn, maar het gaf een heel erg doods gevoel aan de linkerkant van het park – tussen Popcorn Revenge en de scare-zone The Last Shelter was er eigenlijk niets te zien of te doen (buiten de normal attracties).
Tenslotte is, in mijn persoonlijke mening, een goede scare-zone eentje die vermeden kan worden. Dat zorgt ervoor dat personen die de scare-zones niet in willen, er niet door moeten en er dus ook minder passage in is, waardoor het voor diegenen die er wel door willen beter tot zijn recht komt. Alle scare-zones zitten dusdanig dicht op mekaar, en op het drukste pad in heel Walibi, waardoor je eigenlijk overal een file kreeg en een vrij slechte ervaring had.
Er is dus nog ruimte voor verbetering, maar qua decoratie en sfeerzetting komt geen enkel park in België in de buurt van Walibi.
Spookhuizen
Zoals gewoonlijk zal ik ook hier geen spoilers geven.
The Forgotten
Walibi gaf aan de fans aanwezig op de Fan Day, de kans om gratis het spookhuis The Forgotten te doen, een half uur voor het spookhuis officiëel open ging gaan.
Daar hebben we dus dankbaar gebruik van gemaakt en liepen eerst de wachtrij door, die naar wat ik mij heb laten vertellen, zich bevindt op de locatie waar vorig jaar een spookhuis zat. Het verhaal van dat spookhuis loopt eigenlijk verder in het nieuwe spookhuis The Forgotten.
Dit was voor mij persoonlijk het eerste spookhuis in Walibi wat ik doorlopen heb, mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen. Helaas werden die niet waargemaakt: het is een vrij lang spookhuis maar de decoratie is zeer pover (legernetten vormen het grootste deel van de decoratie) en het verhaal van het spookhuis komt eigenlijk amper in beeld.
Het is een zeer lang spookhuis, maar er worden daardoor heel wat scares herhaald: exact dezelfde scene komt meermaals voor in het huis en er zijn vrij veel dode stukken in het spookhuis waar niets gebeurt.
Ik raad ook aan om het spookhuis in de avond te doen – wij hebben hem later in de avond opnieuw gedaan – want het tweede deel van het spookhuis, wat zich in open lucht bevindt, stelt niets voor overdag en heeft een pak meer pit in de avond.
Ik geloof in steeds het positieve te benoemen, maar dit is voor mij bij The Forgotten zeer moeilijk: het is zeer lang spookhuis, maar ik het gevoel dat ik er van kreeg was dat er toch nog werk nodig is om het naar een hoger niveau te tillen.
De hoeveelheid acteurs in het huis was echter zeer hoog en deze zaten nog niet helemaal in hun rol, ik vermoed dat binnen een week de ervaring wel beter zal zijn.
Echter is het geen hoogvlieger, zelfs niet binnen Walibi, en is de prijs van 8 euro voor dit spookhuis niet echt een correcte prijs in onze ogen.
Oordeel: 🎃🎃
Curse of Amun
Na het zien van de show The Freaks (daarover later meer), trokken we naar The Curse of Amun (welke overigens, volgens de evacuatieborden “Amun Rises” genoemd werd). Deze bevindt zich in de ongebruikte ruimte van de attractie The Challenge of Tutankhamon, helemaal achter in het park.
We werden in dit spookhuis binnen gelaten met een hele massa, minstens 14 man tegelijk, waardoor we eigenlijk zelfs niet meer in de eerste scene, waar we moesten wachten, konden staan. Dit voorspelde niet veel goeds voor de rest van het spookhuis.
Nieuw dit jaar is dat je een rugzak met een zaklamp meegegeven wordt, want het spookhuis is volledig donker. Helaas was het zo dat we geen rugzak meekregen, en dus ook geen lampje. Hierdoor moesten we heel hard bij de voorgaande personen blijven lopen, want wij konden letterlijk geen oog voor handen zien.
Dit had als gevolg dat we regelmatig tegen objecten aanliepen en dus met heel wat bulten en schrammen het spookhuis verlieten. Ook is het – voor mij dan toch – moeilijk om te schrikken wanneer ik niets zie: als iemand naast me boe roept en ik zie niets, verschiet ik vrij moeilijk.
De ervaring van dit spookhuis was dan ook heel erg slecht voor mij en ik ga hier dus ook geen score aan geven – ik vermoed dat ik een heel erg slechte ervaring had in dit spookhuis en hoop dat je een betere ervaring hier in hebt dan mij.
De elementen en decorstukken die ik kon zien, waren wel mooi. De make-up en kledij was ook in orde, ik vond het gebruik van zand ook heel erg leuk. Maar, mijn ervaring was te slecht om hier positief over te zijn.
Oordeel: 🎃
Nagulai
Op dit moment waren we al wat ontnuchterd door de voorgaande ervaringen, maar we gingen met volle hoop naar Nagulai. Deze bevindt zich in de ongebruikte ruimte in het gebouw waar je Popcorn Revenge kan terugvinden – of het oude Paleis van Ali-Baba.
Dit is zonder twijfel een van de mooiste spookhuizen welke ik ooit gezien heb – dit is tot in de details uitgewerkt en is prachtig. Je komt een Indische wereld binnen en je komt hier in prachtige scenes – waarvan ik zeker ben dat zelfs met normale belichting, dit nog steeds goed tot zijn recht komt.
Het is echter vooral een heel erg mooi huis, maar in mijn ogen iets te veel verlicht, waardoor het heel moeilijk is voor scares om je beet te nemen. Het is ook een zeer lang huis, maar het is vooral genieten van het huis, de soundtrack en hoe mooi het allemaal afgewerkt is.
Een raar stuk echter is dat je op een bepaald moment terecht komt in een soort van doolhof (met maar 1 route, altijd rechtdoor) wat opgetrokken is uit paletten en nep-planten. Dit nam weg van hoe sterk het spookhuis tot dan op decoratief vlak was – Walibi, haal dit stuk er gewoon uit, want dit is het zwakste element van het hele huis!
We kwamen uiteindelijk buiten uit Nagulai, zwaar onder de indruk van hoe mooi het spookhuis is. Echter was dit niet echt eng en was het vooral een ervaring om te doen.
Maar van de spookhuizen in Walibi was dit tot op dit moment absoluut mijn favoriete huis, zonder twijfel.
Oordeel: 🎃🎃🎃
Mine Blast
Mine Blast is een vreemde eend in de bijt, het is namelijk een gratis spookhuis. Iets waar de meeste parken ondertussen vanaf gestapt zijn, omdat de wachttijden daar enorm oplopen.
Dat is ook bij Mine Blast het geval, je wacht hier al vrij snel een hele lange tijd. Maar, dit is een vrij goed spookhuis in lijn met de andere spookhuizen: verwacht geen al te zware scares, maar het is een vrij leuk vormgegeven spookhuis. Enkel het begin vloekt wat met de rest van het spookhuis en zou van mij weggelaten mogen worden.
Het is een leuk huis en het is leuk om de indoor-wachtrij van Dalton Terror, die nooit in gebruik geweest is, toch op deze manier te kunnen zien.
Oordeel: 🎃🎃
The Freaks parkshow
Tenslotte, voor we naar de conclusie gaan, hebben we ook nog de nieuwe parkshow “The Freaks” meegenomen. Hiervoor vind je overal in het park posters en voor het Tiki Theater kan je een gigantische banner zien – er wordt duidelijk veel van deze show verwacht.
De show zelf, waar wij de premiere van konden meenemen, was heel mooi. Vooral voor de show begon was er al een acteur die de sfeer er goed kon inkrijgen. De show maakt gebruik van bekende rock-nummers en je hoort af en toe een nummer langskomen van Linkin Park en tijdens de show zelf kan je wat nummers verwachten van AC/DC en zelfs Lady Gaga.
Het is alles wat je verwacht van een Halloween-show: spektakel, acrobatie en zang. Zeker de moeite om op te pikken.
Conclusie
Walibi pakt duidelijk uit met Halloween en doet hun best om een andere ervaring neer te zetten met Halloween dan in de rest van het jaar: daar slagen ze duidelijk in, het park ligt er prachtig bij en er is vrij veel decoratie te vinden aan de rechterkant van het park.
Het is spijtig om te zien dat de linkerkant van het park echter vrij doods is tijdens Halloween.
De spookhuizen zelf zijn voor het grootste deel heel mooi, maar er is nog werk aan de winkel om het niveau van Bobbejaanland te evenaren: het verhalend deel van het spookhuis is vrij slecht, waarbij de meertaligheid natuurlijk niet helpt. Waar je bijvoorbeeld in Bobbejaanland aangesproken wordt en er altijd een intro-figuur is die het verhaal vertelt en je “klaar maakt” voor het spookhuis, is dit in Walibi altijd beperkt tot het pure minimum in twee talen: “neem een tas en maak dat je weg bent”, “kniel en ga”, meer stelt het eigenlijk niet voor, terwijl we in deze tijd van thematisering en storytelling toch wel liever iets meer zien. Hier kan Walibi dus gemakkelijk nog wat stappen vooruit zetten.
Qua scares wordt ook gebruik gemaakt van vrijwel altijd dezelfde methodes: de acteurs zelf. Het zou leuk zijn mocht hier wat meer variatie in komen, want na 1 spookhuis heb je dit echt wel gezien. Ook mogen de stereotypische attributen zoals kettingzagen en stroboscopen beperkt worden, want in bijna elk spookhuis keren deze terug.
Mijn eindconclusie is dus alvast: er is een solide basis in het park, maar er zijn nog heel wat verbeterpunten.
Ik kan dus niet anders zeggen dan dat Walibi niet het grootste en beste Halloween-event is van België, maar dat die eer dit jaar duidelijk naar Bobbejaanland gaat. Aan Walibi kan ik alleen maar zeggen dat dit een uitdaging is om het volgend jaar beter te doen. Tot dan!