Met het einde van het pretparkseizoen komt nu al jaren de Halloween-periode en natuurlijk waren we hier van de partij.

Bij de laatste nocturne van het jaar in Bobbejaanland, op 6 november, trokken we er op uit in Bobbejaanland en deden we alle 5 spookhuizen. Hierbij volgt ons verslag van de spookhuizen en leer je wat wij ervan vonden, en vooral of we het de moeite waard vonden of net niet.
We maken een ronde in het park en beginnen in Cowboy Stad met Bazaar Bizarre, om langzaam op te warmen.

Bazaar Bizarre

Bazaar Bizarre, gelegen naast de Saloon in Cowboy Stad is al enige jaren het instap-spookhuis van Bobbejaanland en bevindt zich in een voormalige souvenirwinkel (waar ook enige jaren een bankautomaat te vinden was). Daar merk je tegenwoordig niets meer van, want het gebouw herbergt ondertussen clowns van de ergste soort..
Bij dit spookhuis werden we opgewacht aan de ingang door een clown, die maar al te blij is om ons binnen te laten in zijn huisje en ons voor te stellen aan zijn familie. Voor het aan ons is, zien we echter een meisje in angst naar buiten vluchten, waarna de clown volgt. Niet om haar te doen schrikken, maar wel om haar gerust te stellen.
Halloween is niet voor iedereen, en een clownfobie is bij dit spookhuis zeker een probleem. De acteur vangt dit echter zo goed op, dat ik dit niet anders dan kan benoemen. Met ons heeft hij echter geen medelijden en na enkele ogenblikken werden we dan ook de Bazaar ingestuurd, op zoek naar zijn familie. Voor we binnenmogen staan we nog even oog in oog met iets (maar, om te weten wat, zal je zelf moeten gaan…) en krijgen we een brilletje waarmee de effecten in het spookhuis echt tot leven komen.
In dit spookhuis draait namelijk alles om felle, fluo kleuren. Alle muren hebben schilderingen met deze felle kleuren en in combinatie met het brilletje lijkt het wel alsof alles heel dichtbij is en kan je de diepte heel slecht inschatten, waardoor het heel moeilijk wordt om te zien of iets een acteur is of iets anders. Ook de kledij, pruiken en makeup van de clowns zelf is namelijk even fel, waardoor je toch sneller verschiet dan je zou verwachten.
Het leuke aan dit spookhuis is dat het een echt instapspookhuis is, wat voor zo goed als iedereen geschikt is. Ben je bang van clowns, dan is dit echt geen aanrader, maar dit spookhuis bevat bijvoorbeeld geen bloed of afgehakte ledematen, waardoor mensen met een gevoelige maag hier geen bang in moeten hebben.
Het opvallendste gedeelte van dit spookhuis is het doolhof dat meerdere keren terug komt, waardoor je je een baan dient te ruimen. Gelukkig zijn er enkele clowns die je de juiste kant wijzen… maar kan je deze wel vertrouwen?
Eens we door het doolhof geraakt zijn, verlaten we het spookhuis, met een grote glimlach op het gezicht. Echt geschrokken zijn we niet, maar we komen er toch allen lachend uit en zijn opgewarmd voor het serieuzere werk.
Doordat het spookhuis vorig jaar groter gemaakt werd, is de ingang van het spookhuis veranderd en ga je nu binnen waar vroeger de uitgang was en kom je langs de ingang terug buiten. Het spookhuis is goed aangepakt en de nieuwe stukken passen zeer goed bij het oudere gedeelte, het valt niet op wat nieuw of oud is.
Voor mijn eindoordeel van dit spookhuis is het moeilijk: als je echte scares wilt, dan is dit absoluut niet het spookhuis voor jou en zal je hier teleurgesteld uitkomen. Wil je echter opwarmen en een uniek spookhuis doen, dan zal dit absoluut niet teleurstellen.
Ik geef dit spookhuis dan ook een dubbele score: 3/5 als je graag scares hebt, 4/5 als je graag een uniek spookhuis wilt doen met leuke elementen.
Opgewarmd wandelen we dan door naar het volgende spookhuis op de route, dat toch wel iets verder ligt ter hoogte van de Indiana River, namelijk Sonar.

Sonar

Helaas was dit jaar het laatste jaar van Sonar, dat hebben we ons toch laten vertellen. Sonar is een uniek spookhuis met hele mooie decors en enkele zeer goede effecten, maar is ondertussen het oudste spookhuis in het park. Doordat dit spookhuis toch weggaat, kan ik gerust in groter detail gaan over dit spookhuis, wat een van mijn favoriete huizen in het park is.
Het verhaal van Sonar sluit aan bij de scare zone aan de Indiana River, namelijk Toxic Waters.
Zure regen en radioactieve stralingen hebben de wereld zo goed als vernietigd, een heel groot deel van de mensheid is uitgestorven en het andere deel is veranderd in vleesetende mutanten.
Jouw vluchtroute is via een onderzeeër, die je naar veiligheid gaat brengen. Althans, dat is het plan.
Het spookhuis begint al aan de ingang, waarbij een acteur naar buiten komt gestormd om je te halen. Hij jaagt je binnen, want het is niet veilig buiten en we krijgen binnen een uitleg dat er mutanten onderweg zijn en we ons moeten haasten.
Een eerste scare volgt wanneer de kok van het schip ineens gemuteerd blijkt te zijn en hard op het glas achter de acteur begint te bonken, waarna de acteur zijn best doet om de kok tegen te houden en worden we verder in het schip gejaagd..
Hier valt op dat de vloer een soort van matras is, waardoor we wegzakken bij elke stap en meer moeite moeten doen om ons evenwicht te behouden – een slimme truc waardoor het eenvoudiger is om ons te doen verschieten, wat wonderwel ook lukt dankzij de knappe decors en een grote hoeveelheid rook in het spookhuis, waardoor de zichtbaarheid beperkt is.
Sonar combineert enkele acteurs met automatisch getriggerde effecten, waardoor je ook op momenten dat er geen acteurs te zien zijn, niet veilig bent. We banen ons verder een weg door het schip en komen op een smalle tunnel uit, waar acteurs langs de zijkanten ons komen opjagen.
Hier en daar gaat er ook nog een lucht-kanon onze richting uit, waardoor we opschrikken. Op het einde van de gang komen we een deel van de bemanning tegen, die het echter niet overleefd lijken te hebben – en net op dat moment komt de kok van het schip op ons afgelopen.
We vluchten dan ook verder in het schip, waarna we in een zeer mistige stuurkamer komen, waar de schermen ons waarschuwen van inpending doom en we nog verder gejaagd worden in het schip. Wat lijkt op enkele lijken bengelen in deze gang, waarna we weer in een ruimte komen, waar de alarmen ineens afgaan en een countdown lijkt op te starten. Enkele mutanten volgen ons en jagen ons buiten het spookhuis, waar we weer in de veilige buitenwereld zitten.
Sonar blijft een heel mooi, gedetailleerd spookhuis wat te vinden is in het gebouw naast de Indiana River, wat ooit een feestzaaltje was. Het is een heel mooi spookhuis met enkele hele goede scares, waar je echt ogen tekort komt. Het is dan ook spijtig dat dit spookhuis weggaat, maar als dit het niveau is dan ben ik benieuwd wat hiervoor in de plaats zal komen, dat zal zeker niet teleurstellen.
Mijn eindoordeel van Sonar is een 5/5, dit spookhuis zit heel goed in mekaar en heeft enkele serieuze scares, waarbij ook de effecten zeer goed zijn omdat je deze absoluut niet ziet aankomen.
Na Sonar gaan we verder op onze route richting Yummy, wat zich in het oude Indian Art Museum bevindt.

Yummy

Yummy is net zoals het oudere spookhuis Welp (dat er helaas niet meer is) gebaseerd op een Vlaamse horror film. Het verhaal hierbij is dat je binnenkomt bij Klinika Krawczyk, waar dokter Krawczyk een plastisch chirurg is. Hij doet zijn best om van de wereld een mooiere plaats te maken, maar dat verloopt niet altijd volgens plan… verwacht in ieder geval geen proper, ontsmet ziekenhuis te vinden.
Je komt het ziekenhuis binnen via de zij-ingang, wat de schoonmaakruimte lijkt te zijn. We worden begroet, of eerder uitgemaakt, door de schoonmaakster die ons meldt dat ze ons bloed wel zal opkuisen… and try not to scream like little girl. Daar gaan we ons best voor doen en we gaan het spookhuis binnen.
De mysterieuze soundtrack versterkt de eerste scenes enorm.
Yummy heeft veel gedetailleerde scenes, maar vooral heel erg veel acteurs. Tijdens onze run ontbraken er enkele acteurs in de 2e en 3e scene, wat heel spijtig was gezien deze tot mijn favoriete behoren in het spookhuis (maar, acteurs moeten natuurlijk ook soms naar het wc). De rest van het spookhuis ving dat gebrek echter wel mooi op.
Een grote tip die ik steeds geef bij spookhuizen: lijkt iets op een mens, dan is het waarschijnlijk ook een mens en komt er een scare aan.
Je loopt heel wat scenes door, waarbij je verminkte mensen tegenkomt waarbij de operatie kennelijk niet goed verliep. Zo’n plastistische chirurgie-vakantie lijkt mij dan ook geen goed idee, of toch niet naar deze kliniek…
We zoeken naar de uitgang en moeten door vreemde ruimtes gaan, amper verlichte gangen en door tunnels gaan, waarbij er even gebukt moet worden, waarna we op het nippertje toch kunnen ontsnappen.
Het is moeilijk om veel te vertellen over het spookhuis zonder teveel weg te geven, maar het is een heel mooi en gedetailleerd spookhuis. Er zitten een groot aantal scares in en veel acteurs, dit is dan ook zowat het paradepaardje van Bobbejaanland met Halloween.
Elke keer met Halloween doe ik deze, ik raad hem dan ook absoluut aan. Ik kan dan ook niet anders dan ook dit spookhuis een 5/5 te geven.
Hierna gaan we door naar het nieuwe spookhuis CORP, waarvan de ingang zich bevindt aan de remise van de monorail, net naast Adventure Valley.

CORP

CORP is, onder andere de wachtrij te hergebruiken en omdat je weggereden wordt, zowat de opvolger van Welp in het park. Welp is en blijft mijn favoriet spookhuis in Bobbejaanland, dus de verwachtingen waren zeer hoog gespannen voor mij.
CORP heeft als verhaal dat CORP een criminele organisatie is welke bezig is met genetisch gemodificeerde dieren te kweken en deze te verkopen aan de hoogst biedende koper. Wij komen terecht op de veiling van hun nieuwste creatie, de Rabidi Porcus.
Omdat dit iets is wat het daglicht niet mag zien, worden we opgewacht op een locatie waarna we door een van de bandieten op een rij gezet worden en we een uitleg krijgen. We gaan naar de site van de veiling, maar dit is top-secret dus we mogen absoluut niet weten waar we naartoe gevoerd worden. We worden dan ook in een geblindeerde vrachtwagen ingeladen en weggereden. Het is pikdonker in de auto, je kan zelfs niet zien waar de zitjes zijn. We rijden, terwijl we communicatie horen tussen de organisatie. Eens aangekomen worden we een voor een uitgeladen en moeten we op een bank gaan zitten (waar wel niet iedereen op geraakte). We kregen nogmaals de regels
te horen, en er werd ook gezegd dat wat er daar gebeurd is, ook daar moet blijven. Ik moet dus, op gevaar van mijn leven, dit geheim houden…
Dat neemt niet weg dat ik niet kan vertellen waar het park zijn mosterd is gaan halen en wat de intenties van het spookhuis zijn, en wat ik er van vond. De opzet van CORP heeft heel wat weg van de oude Disney-attractie Alien Encounter: ExtraTERRORestrial. Een filmpje van wat dit juist was, kan je vinden op https://youtu.be/A9FmFnMbcgk.
Gezien ik niet mag vertellen wat CORP zelf is, zal ik dan maar verder vertellen wat ExtraTERRORestrial voor gelijkenissen heeft. In deze attractie kom je terecht in een demonstratie van een technologie, waar iets fout lijkt te lopen bij het transporteren en er een alien in een kooi/teleporter terecht komt.
Dat gebeurt niet in CORP, maar wat hierin wel gebeurt is dat er eveneens een moment is waarop er een monster in een kooi zit.
Vervolgens draait het in zowel ExtraTERRORestrial als CORP erover dat de illusie van een monster opgewekt wordt. Dat is bij CORP nog niet volledig succesvol en momenteel voelt het eerder aan als een aanzet voor een spookhuis en verwacht je wanneer het eindigt, in feite nog wat meer.
Het voelt alsof CORP nog niet volledig af is, en zijn finale volledig mist. Scares zijn er nog niet echt, of nog niet fel genoeg. Maar het idee achter CORP is zeer sterk en het is op bepaalde plekken al zeer goed uitgevoerd, op andere plekken moet er nog serieus doorgepakt worden.
Op dit moment is CORP de vraagprijs niet waard, en is het niet goed, maar ook niet slecht. Het heeft enorm veel potentiëel en ik verwacht dat volgend jaar, wanneer er voldoende tijd is om alles te finetunen, dit echt een topspookhuis gaat zijn.
Mijn eindoordeel momenteel is dan ook een 2/5, het bevat eigenlijk geen scares (in tegenstelling tot bij Welp), de rit naar de veilingsite is iets te saai (bij Welp had je hier de muziek en verlichting die een extra dimensie gaf) en gevoelsmatig ontbreken er nog scenes.
Wel leuk is dat het spookhuis zelf zich naast de Speedy Bob bevindt, maar daar merk je in het spookhuis zelf niets van.
Met andere woorden, in 2022 geef ik dit zeker een nieuwe kans.
Enkele meters verder is het laatste spookhuis te vinden, Texas Butcher.

Texas Butcher

Texas Butcher is te vinden waar tot voor kort het Nightmare Motel te vinden was, maar daar merk je eigenlijk heel weinig van – het gebouw is herverfd aan de buitenkant en heeft een nieuwe look gekregen. Waar het Nightmare Motel een combinatie van een scare room en een spookhuis was, is dit bij Texas Butcher een echt traditioneel spookhuis.
Je wordt verwelkomd door de vrouw van de Butcher, welke je kort het verhaal vertelt. Het komt er op neer dat de Butcher lokaal bekend is voor zijn heerlijke kop en leverpaté, en dat mensen van heinde en verre komen om zijn specialiteiten te komen halen.
Speciaal voor de nieuwsgierigen (en Halloween?) opent hij voor 1 keer de deuren van zijn slagerij.
Wat daar gebeurt, daar heb je het raden naar, maar na de tour gedaan te hebben kan ik enkel maar bevestigen dat het voedselagentschap de boel snel zou sluiten. Als die inspecteurs het natuurlijk overleven, de paté moet ergens van gemaakt worden, niet waar? Waar Bazaar Bizarre compleet bloedloos is, is er hier geen oppervlakte die er niet onder zit.
Over het spookhuis zelf valt er weinig te vertellen, het is een traditioneel spookhuis met heel wat acteurs en scenes die je proberen te doen verschieten. In mijn run vond ik het echter niet echt eng en ben ik eigenlijk ook niet verschoten, maar andere groepen op andere momenten schrokken zich wel te pletter.
Ik kan dus geen echt goed oordeel geven over hoe eng het is (ik ga het volgend jaar dan ook opnieuw doen), maar wat wel boven water staat is dat dit spookhuis zeer goed uitgewerkt is en heel mooi is.
Mijn eindoordeel over de Texas Butcher is een 3.5/5, heel goed uitgewerkt en er zouden goede scares inzitten, maar ik heb deze zelf niet meegemaakt. Er werd mij echter op het hart gedrukt door enkele vrienden dat deze echt zeer eng kan zijn, dus volgend jaar hoop ik mij kapot te verschieten in dit spookhuis en de score te verhogen naar een 4 of 5.

Conclusie

We hebben ons zeer goed kunnen vermaken op deze avond en de sfeer in het park was absoluut top. Ik kan niet wachten om volgend jaar terug te keren en kennis te maken met de opvolger van Sonar, een vernieuwde CORP en hopelijk goed te verschieten in de spookhuizen Bazaar Bizzare, Yummy en Texas Butcher!
Hou de messen alvast scherp, ik zal er zijn.